Abbas Güçlü, Türkiye'de üniversite mezunlarının işsizlik ve mesleki eğitim sorunlarına dikkat çekiyor

Abbas Güçlü, Türkiye'de milyonlarca üniversite mezununun işsiz olduğunu veya öğrenim gördükleri alanın dışında çalıştığını belirtiyor. Bu durumun, bireylerin eğitim için harcadıkları emek, zaman ve fedakarlıkların boşa gitmesi anlamına geldiğini ve devlet ile ebeveynlerin yatırımlarının heba olduğunu ifade ediyor. Güçlü, bu sorunun çözümünde en büyük vicdani sorumluluğun eğitim politikalarını belirleyen kurum ve kişilere düştüğünü vurguluyor.

Abbas Güçlü, Türkiye'deki zorunlu eğitim sisteminin ciddi sorunlarını eleştiriyor. 12 yıllık zorunlu eğitimin öğrenciler üzerinde olumsuz etkiler yarattığını ve bu sistemin yeniden gözden geçirilmesi gerektiğini savunuyor. Güçlü, öğrencilerin zorla okula getirilmesinin başarısız olduğunu ve mesleki eğitimin daha fazla teşvik edilmesi gerektiğini belirtiyor. Ayrıca, sınıf tekrarının yeniden getirilmesinin okullarda büyük sorunlara yol açtığını ifade ediyor.

Türkiye'de 123 devlet ve 65 vakıf olmak üzere toplam 188 üniversite bulunuyor, ancak birçoğu yeterli eğitim standartlarını karşılamıyor. Bu durum, üniversite mezunlarının beklentileri ile iş dünyasının ihtiyaçları arasında büyük bir uyumsuzluk yaratıyor. İstanbul Sanayi Odası Yönetim Kurulu Başkanı Erdal Bahçıvan ile yapılan sohbette, gençlerin sanayi sektörü yerine hizmet sektörünü tercih etmesi ve yüksek nitelikli iş gücünün yurtdışına göç etmesi gibi konular tartışıldı. Eğitim politikalarında ciddi reformlar yapılması gerektiği vurgulandı.

Abbas Güçlü, devlet okullarının da mezunlarının mağdur olmaması için notları şişirdiğini iddia ediyor. Bu durumun sadece özel okullara özgü olmadığını, devlet okullarının da bu kervana katıldığını belirtiyor. Güçlü, Milli Eğitim Bakanlığı (MEB), Yükseköğretim Kurulu (YÖK) ve Ölçme, Seçme ve Yerleştirme Merkezi'ni (ÖSYM) bu duruma seyirci kalmakla suçluyor. Eğitimde adil ve objektif bir notlandırma sisteminin gerekliliğini vurguluyor.

Abbas Güçlü, özel okul ücretlerinin sürekli artış gösterdiğini ve bu durumun veliler için büyük bir yük haline geldiğini belirtiyor. Özellikle beyaz yakalı çalışanların maaş artışlarının, özel okul ücretlerindeki artışla baş edemediğini vurguluyor. Güçlü, özel okulların ticarethane mantığıyla yönetilmesini ve yüksek zam oranlarını eleştiriyor. Ayrıca, öğretmenlerin düşük maaşlarla çalıştırılmasının ve burslu öğrenci maliyetlerinin diğer öğrencilere yüklenmesinin etik olmadığını ifade ediyor.