Veysel Ulusoy, hayat pahalılığının nedenini tarımsal desteklerin yetersizliğine bağladı

Veysel Ulusoy, TÜİK'in sunduğu istatistiklerin yanlış hesaplandığını ve bu durumun ekonomik politikaları olumsuz etkilediğini belirtiyor. Tarım ürünlerindeki maliyet artışlarının çiftçilerin reel kazançlarını kayba dönüştürdüğünü ve bu durumun gıda güvenliği açısından büyük bir sorun teşkil ettiğini vurguluyor. Ayrıca, sanayi üretimi ve milli gelir gibi verilerin de doğru olmayan enflasyon oranları ile hesaplandığını ve bu nedenle ülke gerçeklerinden sapıldığını ifade ediyor. Ulusoy, bu durumun sabit gelirli halkın birikim ve varlıklarının erimesine yol açtığını ve ek vergi ve ücret baskılaması ile karşı karşıya kaldıklarını belirtiyor.

Ekonomist Evren Devrim Zelyut, sıkı para politikasına vurgu yapılarak yapılan not artışlarının halkın işine yaramadığını belirtti. Gıda enflasyonunu düşürecek reformların eksikliğine dikkat çeken Zelyut, Hal Yasası'nın uygulanmadığını ve aracılar nedeniyle üretici ve tüketicinin zarar gördüğünü vurguladı. Ayrıca, sanayinin dışa bağımlı çalıştığını ve yüksek teknoloji içeren ürünlerin ihracatının yetersiz olduğunu ifade etti. Zelyut, bu koşullar altında enflasyonun devam edeceğini ve reel gelirlerin düşeceğini öne sürdü.

Esfender Korkmaz, AKP iktidarının 2006 yılında çıkardığı ve tarımsal destekleme programlarının finansmanı için gayrisafi millî hasılanın yüzde birinden az olamayacağını belirten kanuna uymadığını ifade etti. 2007 yılından itibaren tarımsal desteklerin milli gelire oranı yüzde 1'in altında kaldı ve zamanla daha da azaldı. Korkmaz, tarımsal desteklerin yeniden GSYH'nın yüzde birine çıkarılması gerektiğini vurguladı. Ayrıca, Türkiye'deki yüksek geçiş ücretlerinin gıda fiyatlarını artırdığına ve tarım ürünlerinin nakliyesinde paralı yolların bedava olması gerektiğine dikkat çekti.

Veysel Ulusoy, Türkiye'nin döviz kuru politikalarının ülke ekonomisine zarar verdiğini savunuyor. Ulusoy, ucuz döviz kurunun üretimi baltaladığını, yüksek döviz kurunun ise enflasyon yarattığını belirtiyor. Ayrıca, sıcak parayı çekme amacıyla yürütülen para politikalarının uzun vadede ekonomik büyümeyi olumsuz etkilediğini ve gelir eşitsizliğini artırdığını ifade ediyor. Ulusoy, sanayi, verimlilik ve teknoloji politikalarının eksikliğine dikkat çekerek, ithal ikamesi gibi stratejilerin önemine vurgu yapıyor.

Kaan Sezyum, Türkiye'deki gıda enflasyonunun dünyadaki en yüksek oranlardan biri olduğunu ve bu durumun halkı olumsuz etkilediğini vurguluyor. Yazısında, ekonomik sıkıntıların yanı sıra, yönetim biçiminin ve yasakların toplumu nasıl baskı altına aldığını eleştiriyor. Sezyum, genç neslin eğitim sistemindeki yetersizlikler nedeniyle gerçeklikten uzaklaştığını ve mutsuzluk içinde yaşadığını ifade ediyor. Ayrıca, ülkenin evrensel kurallara uymayan bir yaşam tarzına sürüklendiğini belirtiyor.